De verdwijning van de theedoek

“Help, we kunnen je niet meer vasthouden” riepen de rode knijpers in koor.
En daar vloog de theedoek door de lucht.
Het leek nog even dat hij de overkant van de sloot zou halen, maar nee, hij viel er net in. Langzaam begon hij te zinken. Ineens werd hij aan zijn lusje getrokken door een meerkoet. Zij sleepte hem mee naar zijn nest.

Bij de meerkoeten
Het was een stevig nest van waterplanten. Maar de theedoek zag ook een kunstgebit, een colafles, een roze portemonee, een rood wit politielint en een onderbroek met hartjes. “Wat een rotzooi” zei de theedoek.
“Ik vind het wel vrolijk met al die kleurtjes” legde de meerkoet uit. “En het is ook gezellig voor de meerkoetjes als ze uit hun ei kruipen”.
De theedoek had door de rommel de eieren nog helemaal niet gezien.“Wanneer moeten ze uitkomen?”
“Over een paar dagen.”
“Ik heb nog nooit eieren zien uitkomen. Wat spannend!”
“Zou jij even op de eieren willen passen? Dan kan ik even een beetje zwemmen en wat eten.”

Krak...
“Dat is goed.” En de theedoek vouwde zich om de eieren heen, zodat ze warm bleven.”
De theedoek was trots dat hij zo’n belangrijke taak had gekregen en hij bedacht hoe hij zijn belevenissen aan de andere theedoeken zou vertellen, als hij weer terug was. Wat zouden ze jaloers zijn!
“Hihihi, wat kriebelt dat.”
Ineens hoorde de theedoek: “Krak”
Even later klonk hetzelfde geluid”
“Waar komt dat geluid vandaan?” vroeg de theedoek zich af.
De theedoek keek om zich heen, maar hij kon niet ontdekken waar het geluid vandaan kwam.
Daar was het weer: “Krak”
Ineens zag hij een rood kopje tevoorschijn komen. En nog een en nog een. Hij telde er zeven. De theedoek vouwde zich nog wat steviger om de koetjes heen, zodat ze niet konden ontsnappen. Gelukkig, daar kwam moeder meerkoet alweer aan zwemmen.
De koetjes maakten zich los uit de theedoek en riepen naar hun moeder: “Mama, mama, we zijn geboren.”
”Kom maar gauw in het water” zei de moeder meerkoet.
Snel lieten de koetjes zich in het water vallen en zwommen naar hun moeder.
De theedoek bleef alleen achter.‘s Avonds kwamen de moeder en de jongen weer terug op het nest.“Hé, ik mis er een paar” zei de theedoek.
“Die zijn bij de kinderen van de reiger aan het spelen” antwoordde de moeder.
“Dat is gezellig voor ze.” meende de theedoek.
De volgende ochtend vertokken de 5 koetjes samen met hun moeder.
“Hé, waar is nummer 5”, vroeg de theedoek toen ze ‘s avonds weer terugkeerden.
“Hij zit op de koetjesschool, daar leert hij nesten bouwen.”
Elke ochtend vertokken de jongen en de moeder om pas ‘s avonds laat weer terug te keren. Er bleef wel eens vaker een koetje achter om ergens te gaan logeren. Na een paar weken keerden ze geen van allen terug op het nest. De theedoek wachtte en wachtte, maar ze kwamen niet meer.

Herfst
Toen brak de herfst aan en begon het water langzaam te rijzen. Eerst spoelde de cola fles weg, gevolgd door de lege eierdoppen en het kunstgebit. De theedoek voelde het water aan hem trekken. Ineens schoot hij met een ruk los. Hij dreef langzaam in de richting van de rivier. In de rivier was het water veel kouder en de theedoek rilde.
De theedoek dacht aan het warme theedoekenkastje: “Zou hij de andere theedoeken ooit nog terugzien?”
Hij werd uit zijn gedachten opgeschrikt door een geel gevaarte dat heel snel op hem afkwam. De theedoek sloot zijn ogen ...


“Zie je dat?” riep Arnold.
“Daar hangt een theedoek. Die zullen we maar eens opvissen”
“Dat is ook toevallig,” riep Mies verbaasd uit “dat is de theedoek die een paar maanden geleden van de lijn is gewaaid. We zullen hem eens lekker wassen en dan kan hij weer fijn bij de andere theedoeken in het kastje liggen.”
De schoongewassen theedoek werd natuurlijk met vreugde ontvangen door de andere theedoeken en hij vertelde tot diep in de nacht wat hij allemaal had meegemaakt.